راستش هنوز حال روحی ام متعادل نشده.
هنوز وقتی روزهای اخر عمر پدرم از ذهنم میگذره حال غیر قابل وصفی دارم.
پدری جلالی که در نهایت ضعف از ما خواهش میکرد که تنهاش نذاریم. اما دو روز اخر بردنش توی icu کرونایی ها و دیگه دو روز آخر هیچ آشنایی ندید و از دنیا رفت.
عجیبش این بود که تست کرونای پدرم منفی بود.
بابام کرونا نداشت.
خدایا. من میدونم تمام این اتفاقات حکمتی داشت. زنگ زده بودیم به استاد. میفرمودن دارن تطهییر میشن.
نمی خوام این غم ها رو مرور کنم. دقیقا نمیدونم چند روز هم گذشته ولی فکر میکنم بیش از ده روز باشه. شایدم دو هفته باشه که دیگه پدرم بین ما نیست.
اما این مطلب برای این نوشته نشده.
دوستان و بزرگواران از اینکه کرونا در کشور ما هست قضیه جدیه اما ترس کاذب ندارم. من خودم حدود یه هفته توی بیمارستانی بودم که کرونای ها رو می اوردن اونجا.
اما باید قضیه رو جدی گرفت.
شاید حالم بده و دارم احساسی برخورد میکنم اما این روزها خیلی اوقات سر نماز اشک میریختم که این بلا از سر تمام مردم جهان علی الخصوص ایرانی ها رفع بشه.
من تحمل غصه دار شدن حتی یه نفر از شماها رو ندارم.
ما بعد از فرمایش رهبری دعای هفتم صحیفه رو چهله گرفتیم.
و چند روزی هست که استاد صمدی آملی هم دستوری دادن و اون دستور رو اجرا میکنیم.
اون دستور عبارتند از اینه:
اون 19 تا بسم الله رو روی کاغذی بدون خط با مداد بنویسید به همون ترتیبی که نوشته شده.
فرمودن بسم الله رو به نیت بسم الله سوره حمد بنویسید چون بسم الله هر سوره با سوره دیگه فرق داره. توی تفسیر مجمع البیان به گمانم اشاره ای شده.
وقتی نوشتید. اون کاغذ همه جا همرهتون باشه. و البته فرمودن مسائل بهداشتی هم رعایت بشه.
ان شاالله در امان باشید.
گویا این بیماری تا 20 فروردین اوج میگیره و بعد از اون دو ماهی طول میکشه تا قضیه در کشور عادی بشه.
خواهش میکنم مواظب خودتون و بچه هاتون باشید.
برای من هم خیلی دعا کنید.
واقعا این روزها حالم رو نمی فهمم.
خیلی به دعا نیاز دارم.
درباره این سایت