آگاهی مسولیت می آورد

فرزندم:

آگاهی مسئولیت بسیار سنگینی دارد. و عدم اگاهی تباهی و خسران در پی دارد.

بگذار خاطره یکی از رزمندگان عزیز هشت سال دفاع مقدسمان را برایت بگویم. میگفت سه نفر بودند که برای عملیات شناسایی، شبانه وارد منطقه عملیاتی بعثی ها شدند و اطلاعاتی بدست آوردند و از همان راهی که آمده بودند برمی گشتند که ناگهان یکی از آن سه نفر محکم گفت تکان نخورید. وسط میدان مین هستیم. این رزمنده عزیز میگفت من قدمی برداشته بودم اما با شنیدن صدای همرزمم قدمم را روی زمین نگذاشتم. نگاهی به زیر پایم انداختم دیدم دقیقا داشتم پا روی یک مین میگذاشتم. از آن لحظه به بعد بابت هر گامی که برمیداشتیم باید دقیق بررسی میکردیم.

سبحان الله!!!

اینها از همین مسیر آمده بودند. از وسط میدان مین رد شده بودند. اما بی خبر بودند. هیچ آگاه نبودن چه خطر عظیمی از سرشان رفع میشود. اما به محض اگاه شدن هر قدمی که برمیداشتند ممکن بود موجب انفجار شود. البته شهادت که نوش جانشان اما یک عملیات لو میرفت. و این خسران بود.

واقعیت و حقیقت همین است. تا آگاه نیستی، مسئولیتی نداری. و خطرها را هم از سرت رفع میکنند. و البته کسی در بی خبری خیری نخواهد دید. حیات انسانی با بی خبری منافات دارد. اما وقتی باخبر شدی. آگاه شدی. بابت تک تک قدمهایت مسئولی.

ممکن است بی احتیاطی و غفلت و رخوت ما بعد از آگاه شدن هزینه های سنگینی در پی داشته باشد. ممکن است داغ ها بر دل انسانها بگذارد.

نمیدانم این فیلم را نشانت بدهم یا نه. اما حدود یک سالی هست که دیدمش. بارها با خودم میگویم من چقدر در داغی که بر دل این کودک نشسته نقش داشتم؟!!! حدود یک سال است میسوزم. اگر خواستی این فیلم را  اینجا  ببین.

 دقیقا ممکن است غفلت و رخوت ما بعد از آگاه شدن به همچین قیمت هایی تمام شود. ما چه مالکیتی نسبت به وقت و عمرمان داریم؟!!!!. باید امانت دار باشیم. به ما داده شده باید به خودش برگردانیم. عمر هر انسانی از زمانی که آگاه شده شروع میشود. تمامش مال دیگریست.

از خدا آگاهی بخواه اما مرد باش و به خدا تعهد بده مسئولیت تمام آگاهی هایی که به تو میدهد را میپذیری و به دوش میکشی. خیلی به استعدادهایی که خدا به تو میدهد مقید نشو. گاهی آن استعداد از این باب به تو داده میشود که گذشتن از آن را بیاموزی و بزرگ شوی. دادن استعداد و توانمندی همیشه به این معنا نیست که حتما باید آن را به منصه ظهور برسانی. گاهی میبینی شرایطت به گونه ای رقم خورد که اگر بخواهی رضایت خدا را در نطر بگیری باید از آن توانمندی ات عبور کنی. و شاید اصلا هدف حق متعال از دادن این توانمندی به تو همین بوده. تو برای خدا تعیین نکن که چه کار خیری میخواهی انجام دهی. بگذار او تعیین کند خیر تو در چیست. تو خیر بخواه و مردانه پای مسئولیت های خودت بایست.