این روزها هم دلم برای طهرانی های عزیز میسوزه. هم بهشون غبطه میخورم.
هر چی به ماهیتی که وضع انتخابات و لیست ها پیدا کرده بیشتر فکر میکنم میبینم این عزیزان، مخصوصا عزیزانی که دل در گروه انقلاب و شعارهاش دارن توی شرایط انتخابی و تصمیم گیری خاصی قرار گرفتن.
اسمش رو چیزی جز امتحان و محک، نمیشه گذاشت.
امتحانات الهی برای رسوا کردن نیست. برای مچ گیری نیست.
اگر عاقل باشیم میفهمیم امتحان الهی برای مشخص کردن عیار خودمون هست. خدا باید ما رو به خودمون نشون بده. والا روز قیامت از خودش گله میکنیم. میگیم خدایا من نمیدونستم این چیزها رو در وجودم دارم. چرا نشونم ندادی تا درستش کنم؟.
نفس عجیبه. لایه های پنهانی زیادی داره. خیلی تو در تو.
بیخود نیست خودسازی جهاد اکبره.
برخی کاندیداهای انقلابی دارن توی این انتخابات اشتباه میکنن. حداقل با اصولی که من دارم برداشتم اینه که دارن اشتباه میکنن. خدا میدونه چقدر براشون ناراحتم. ناراحت از چی؟
آخه زمان مشخص میکنه اشتباهات رو. ناراحت اینم که وقتی متوجه اشتباهش بشه چه حالی خواهد داشت!!!. برای اون حالش از همین الان ناراحتم. چون دوستش دارم.
اما خب. اینکه برخی از کاندیداهای انقلابی به این تشخیص (به برداشت من تشخیص اشتباه) رسیدن رو نباید بی حکمت هم بدونیم.
تشخیص اونها موجب میشه برخی مردم دوست دار انقلاب هم در این بوته امتحان قرار بگیرن.
خیلی باید لایق شده باشیم که خدا همچین امتحانی ازمون بگیره. برای همین میگم به طهرانی های عزیز غبطه میخورم.
واقعیت اینه که یه لیستی در طهران به اسم لیست ایران سربلند با سر لیستی آقای قالیباف ارائه شده که از قضا برخی از نفراتی که در این لیست هستن کانامه چندان مثبتی ندارن. و منتقدانشون هم حق دارن که وجود این اشخاص رو در لیست برنتابن.
از طرفی برخی از چهره های کارآمد و مثبت انقلابی در این لیست قرار نگرفتن که خب انسان حیفش میاد. حق این بود که باشن.
در هر حال الان در لیست قرار ندارن.
بگو مگو هایی که در بین دوستداران انقلاب در طهران بر سر این لیست و افراد کارآمد بیرون این لیست هست و اینکه چگونه رای بدن. بسیار داغ هست.
عده ای میگن باید به لیست کامل رای داد تا سران لیست رقیب امکان رای اوریشون پایین بیاد. چون گزینشی رای دادن به لیست موجب میشه نفرات برجسته در لیست رقیب رای بیارن و وارد مجلس بشن.
برخی هم میگن نه. طهرانی ها در دوره گذشته هم لیستی رای نمیدادن. و راست هم میگن (خیلی ها توی لیست گزینشی رای میدن) پس شهروندان به اختیار خودشون ناکارآمد های لیست رو حذف کنن و به کارآمدهای بیرون لیست رای بدن.
این دوگانه ی پیش روی مردم طهران و برخی کاندیداها هست.
این یک امتحان هست به نطرم.
کاش بتونیم زمین بازی رو درست ببینیم.
امتحانی که در سال 98 دارن ازمون میگیرن از امتحان سال 94 سنگین تره.
این یعنی رشدی بوده. و الحمدلله.
من چون توی طهران رای نمیدم عرض میکنم اینکه عده قابل توجه و موثری از مردم طهران (طرفداران جبهه انقلاب) در انتخابات گذشته لیستی رای نمیدادن پس.
استدلال بجایی نیست.
الان سال 98 هست و این امتحانی دیگر است.
من معتقدم از امام صادق علیه سلام به بعد رفته رفته فشارهای حکومت بر ائمه بیشتر شد. طوری که امام حسن عسکری علیه سلام کلا در پادگان نطامی زندگی میکردن.
و فرزندشون حضرت م ح م د به غیبت رفتن.
درسته در ظاهر مردم همینطور هی محروم تر میشدن. اما عقیده ام این هست که مردم (مومنین) زمان امام حسن عسکری علیه سلام از مومنین زمان امام رضا علیه سلام سعه بیشتری پیدا کرده بودن.
چرا؟
چون امتحانشون سنگین تر بوده.
حکایت الان ما هم همینه.
من نمیگم تصمیم درست از نظر خودم چیه. هر چند اشاراتی داشتم.
اما برای همه ایرانی ها و علی خصوص طهرانی های عزیز دعا میکنم تا به بهترین وجه با این واقعه و امتحان روبرو بشن.
برای این حقیر هم دعا بفرمایید.
گوش دادن به این صوت دو سه دقیقه ای هم خالی از لطف نیست.
ممکنه نتونم به نطرات پاسخ بدم.
بعدا نوشت:
این مطلب رو هم بخونید. منم تا دیروز بر همین عقیده ایشون بودم. اما الان نظرم همینه که توی مطلب نوشتم.
گذشت زمان خیلی چیزا رو روشن میکنه. ممکنه من اشتباه کنم. ممکن هم هست ایشون در اشتباه باشن.
ادعایی ندارم. باید منتظر موند.
درباره این سایت