امتحانِ اعتماد

من اعتراف ستاد کل رو می پذیرم مبنی بر خطای انسانی.

یاد یه چیزی می افتم:

استاد میفرمودن مسیر توحید مسیر پر تلاطم هست. مانند دریایی مواج هست که وقتی با مصیبت ده قدم جلو رفتی ناگهان موجی از راه میرسد و تو را از جایگاه اولت هم عقب تر میراند.

برای همین ابن سینا میفرماید در هر عصری اوحدی (تک تک مردان) از انسانها موحد میشوند. 

یا حافظ میفرمایند:

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل

کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها.

دوستان خوبم و مخاطبان بزرگوارم.

من نمی تونم ذهن شما رو به مسیری که خودم اعتقاد دارم و فکر میکنم هدایت کنم. اما معتقدم حکمتی در این خطای انسانی نهفته هست.

عملیات عین الاسد فوق العاده عالی انجام شد.

عااااالی بود.

اونقدر دقیق و مهلک بود که کسانی که یه نیمچه اطلاعات نظامی دارن غرق در سرور بودن. جوری بزنی که یک پایگاه بزرگ موشکی ابر قدرت نظامی دنیا در آماده باش کامل نتونه حتی یه موشکت رو هم ردگیری کنه و تازه در حمله سایبری هم مغلوبت بشه و رعب و وحشت همه هیمنه پوشالی اش رو بگیره.

یاد قضا شدن نماز صبح هایی افتادم که تا روز قبلش نماز شب هام رو هم میخوندم.

حکمت این خطای انسانی بسیار شبیه به حکمت قضا شدن نماز صبح هام اون هم برای چند وقت پی در پی بعد از ابتهاج از خواندن چند شب نماز شب هام هست.

مسیر توحید این فراز و فرودها رو داره.

فقط یک کلمه:

به نیروهای امنیتی کون بی اعتماد نشید.

این خیلی مهمه

بعدا نوشت:

توصیه میکنم مصاحبه سردار حاجی زاده رو هم گوش بدید، من تمام فرمایشاتشون رو باور کردم