از اون عیداهرایی هاست.
از اونهایی که از اول محرم تا هشتم ربیع ریش هاشون رو کوتاه نمی کنن. و لباس مشکی رو از تن شون بیرون نمیارن.
و روز نهم ربیع ریش ها رو تیغ میندازن و میرن به جشن و پایکوبی و .
میگن رفع القلم هست.
توی این مدت آشنایی تقریبا یک ساله مون. خیلی از تعصباتی که که داشت شکسته. گاردهایی که داشت تعدیل شد. اما هنوز هم این باورهای ناموزونش خیلیه.
دیروز بحث مدیریت و اهمیت درک مدیریتی رو میکردیم.
گفت مگه فلان سِمَت انتصابی نیست؟. قحط الرجال بوده؟. چرا فلانی ده سال بر کرسی بوده؟.
گفتم: من که از تمام جزئیات خبر ندارم. اما وقتی مدیریت خدا رو میبینم میفهمم یک مدیرِ مدبر ااما نباید در هر بخشی سرپرستهای صرفا صالح بگماره. بلکه باید سرپرستی بگماره که کارها قفل نشه.
بنا نیست یک مدیر اسلامی فقط کارها رو درست پیش ببره. بناست آدمهای اون مجموعه هم رشد کنن. وقتی بناست تو رشد کنی. همه جا بلا رو از تو دفع نمی کنه. یه جاهایی باید دادت در بیاد. باید فریاد زدن یاد بگیری.
گفتم وقتی یکی خیلی کم صبر هست خدا ممکنه همسری کم صبر هم بهش بده. . چرا؟.
تا قبح کم صبری رو ببینه و اصلاحش کنه.
اگر در حدی کم صبر باشه که همسر کم صبر رو هم تحمل نمی کنه و بلافاصله طلاق میده. همسر کم صبر بهش نمیده. اما ممکنه فرزندی بهش بده که توی کم صبری دست خودش رو از پشت ببنده.
اینم مدیریت خداست. انتصابی هم هست :)
خودش به شدت کم صبره. غمگین شد و گفت:
مهندس چطور میشه اخلاق های بد درون رو درست کرد؟.
کلی بحث کردیم و آخرش گفتم: عزیزم یه مشکلی داری. بنظرم بنیادیه. این رو حلش کن:
گفت : چیه؟
گفتم: یه بی اعتمادی ای نسبت به تمام غیر معصومین در وجودت هست. این هیچ مبنای اعتقادی نداره. خطرناک هم هست.
این رو برطرفش کن.
من حتی میترسم اعتمادت به صاحبات عصمت هم یک اعتماد صرفا ذهنی باشه.
نمیگم ساده لوح باش و به همه خوش بین شو. میگم شروری که در خلق میبینی موجب نشه نسبت به همه بی اعتماد بشی.
هستن کسانی که میشه تماما بهشون اعتماد کرد.
این حد از اعتماد به غیر معصوم باید در اعتقاداتت جایگاه داشته باشه. مبنای روایی هم داره.
به فکر فرو رفت. گارد نگرفت.
همین برام کافی بود.
البته سوالاتی هم پرسید اما حالت تفکرش همچنان ادامه دار بود.
حرف در خوری ندارم. برای شاد کردنتون. آخه ایام شادمانی هست.
اما این کلیپ آقای همساده رو ببینید. من خیلی از دیدنش لذت بردم:
درباره این سایت