یه زمانی مقام معظم رهبری فرمودن: من رزق سال کشور را در شبهای فاطمیه میگیرم.
و من به فاطمیه امسال نگاه میکنم که چه امتحانات خاصی از سر میگذرانیم.
در حادثه ای عزیزی به موت احمر از این نشئه میرود و در حادثه ای دیگر عزیزانی به موت اسود در این نشئه میمانند.
عزیزانمان به گونه ای رخت میبندند که نمیدانیم چگونه بگرییم که دشمن شاد نشویم.
از طرفی خیل کثیری از هموطنان ما در سیل و آب گرفتارند. آن هم در سرمای شدید زمستان
یاد زمانی افتادم که به شدت ذهنم درگیر چگونگی انتخاب ولی فقیه در قانون کشور بود
هر گونه محاسبه میکردم میدیدم در این قانون میتواند کسی مثل منتظری هم ولی فقیه شود. کما اینکه منتظری ساده لوح تا یکی قدمی رهبر شدن هم رفته بود.
ازطرفی قانون جایگزینی که ضمانت اجرایی و مصلحت ی و اجنماعی در آن باشد هم به ذهنم نمیرسید.
اما برایم عجیب بود که چه دستی فوق قانون عمل کرد و خطر رهبر شدن منتطری را از سرمان عبور داد.
همان منتظری که ساده لوح بود. همان که امام به او توصیه کرده بود توبه کن تا از قعر جهنم نجات پیدا کنی.
همان که به خاطر رفتار و اعمالش امام آرزوی مرگ میکرد.
اما چند روز قبل از رحلت پیر جماران این خطر از سر کشور رفع شد.
این قانون کشور نبود که این خطر را رفع کرده بود.
میدانید کدام دست این خطر را رفع کرده بود؟
دست استحقاق کشور به خاطر عملکرد مومنین زیر سایه ولایت. و دست عنایت و فضل اهل بیت علیهم السلام
ای هم وطن. بدان دست استحقاق یک ملت بالاتر از دست قانون در آن کشور عمل خواهد کرد.
رزق سال کشور در ایام فاطمیه در قانون کشور ما ثبت نشده
این رزق را بر اساس استحقاق ملت خواهند داد
کاش مستحق بهترین تقدیرات الهی باشیم.
کنترل و امداد در قضیه سیل در استان سیستان یقینا از عهده دولت و سازمانها و نیروهای مسلح خارج است.
باید مردم وارد عمل شوند هر کس در حد توانش.
کاش متوجه عمق حادثه باشیم.
دلبرانه:
از خانه بیرون میرود و بعد از چند دقیقه برمیگردد و میگوید:
بارون میباره. اومدم چترم رو بردارم.
وقتی خارج میشود میگوید:
خدایا شکرت که چتر دارم
میرود و دل من را هم با خودش میبرد. چقدر از او عقب ماندم
درباره این سایت